چرا نوجوانت مدام سرش تو گوشیه؟ راه‌حل این نیست که فقط بگیریش!
شکایت آشناست، نه؟
🔸 «پسرم چشمش از صفحه گوشی برداشته نمی‌شه!»
🔸 «دخترم با دوستاش ۵ ساعت چت می‌کنه، ولی با من ۵ دقیقه حرف نمی‌زنه…»
اما بیایید قبل از دعوا، دلیل واقعی رو درک کنیم:
---
🧠 گوشی، ابزار فرار نیست؛ گاهی تنها راه ارتباطه!
نوجوان امروز با دنیای بیرون، با احساساتش، با خودش… از همین راه ارتباط می‌گیره.
اگه این فضا براش پر از امنیت، توجه و هیجانه، پس معلومه که بهش پناه می‌بره.
📌 پس فقط گرفتن گوشی، یه زخم رو بدون درمان پانسمان کردنه!
---
🔹 چطور کمکش کنیم از گوشی جدا شه، بدون درگیری؟
1️⃣ جایگزین ایجاد کن، نه محدودیت خشک
🟢 بپرس: «اگه یه تفریح جذاب بیرون باشه، پایه‌ای؟»
مثلاً بردنش به یه کافه، یه پارک، یا یه تجربه‌ی مشترک می‌تونه اول راه باشه.
2️⃣ توافق دوطرفه بساز، نه قانون یک‌طرفه
🔁 به‌جای گفتن «فقط ۱ ساعت حق داری»، بپرس:
«فکر می‌کنی چند ساعت استفاده از گوشی خوبه که به بقیه کارت هم برسی؟»
3️⃣ وقتی باهاشی، واقعاً باهاش باش
📴 اگه موقع حرف زدن باهاش خودت گوشی دستته، انتظار نداشته باش گوشی رو زمین بذاره!
---
✅ جدا شدن از گوشی، باید با اتصال به چیزای دیگه جبران شه:
ارتباط واقعی، احساس شنیده شدن، و تجربه‌های مشترک
---
📌 خانواده‌ی نوجوان
وقتی باهات حالش خوب باشه، به دنیای دیجیتال پناه نمی‌بره